Kjærlighetsvise i mørketid

Her er i nord er det mørkeste tid på året nu, det er svart og mørkt på morgen og på tidlig ettermiddag. Det er derfor jeg ønsker snø. Men det har sin sjarm. Og kom på den flotte sangen til Trygve Hoff

- ”Kjærlighetsvise I Mørketid”

" Vi går langs brøytekaint'n og ser lysan nerri verre',

Det mørkne fort i dag, men vi e vant te ailt det derre.

Så går vi der og veit at her e plassen korr vi bor,

Men hainna di ligg varmt i mi, så treng vi ikkje ord

Vi to ska gå i motvind imot nattsvart mørketi

Men æ ekje redd førr mørke når du hoille handa mi.

Førr alle oss som bor her e det nåkka som e vektig

At det vi driv og kjempe førr som vanlig folk e rektig.

At vi kan bygg og være trygg om mørkemaktan rår,

Førrdi vi slåss og kjenne oss litt sterkar år førr år

Og vi to ska gå i motvind imot nattsvart mørketi

Men æ ekje redd førr mørke når du hoille handa mi.

Men lysan nerri verre blir et muntert broderi,

I ettermiddagsmørke som fortell at her bor vi.

Ei lokt så fresk av hav og fesk og nå' som ligne sang,

Fra kaian driv, jo, her e liv i kveill som mang en gang

Vi to ska gå i motvind imot nattsvart mørketi,

Men æ ekje redd førr mørke når du hoille handa mi.

Du stryke vekk en hårlokk som e ruska tell av vijn,

Da må æ snuse på dæ litt, du e jo kaill om kjin

No ska vi sku det kainn du tru - kom, ska æ varme hainda.

Du har jo mæ, og æ har dæ, då treng vi ikkje ainna

Og vi to ska gå i motvind imot nattsvart mørketi,

Men æ ekje redd førr mørke når du hoille handa mi.